Van heinde en verre - 23 oktober 2025
In dit artikel:
Journalist Kees Broere schrijft in zijn column over zijn persoonlijke ontmoetingen met de onlangs overleden Keniaanse politicus Raila Odinga en gebruikt die herinneringen om een genuanceerd portret te schetsen: een charismatische, ambitieuze leider die veel beloofde maar volgens Broere vastzat in tegenstrijdigheden en een verouderd politiek bestel. Broere herinnert zich Odinga niet alleen als prominente publieke figuur — zoon van Jaramogi Odinga, de eerste vice‑president van het onafhankelijke Kenia — maar ook als man die af en toe gewoon in zijn wijk en zelfs in hetzelfde stamcafé opdook, omringd door bewonderaars en een gevoel van vanzelfsprekendheid waarmee hij vaak geen rekening hield met de rekening.
De columnist plaatst Odinga in de context van de etnische en politieke rivaliteit tussen Luo en Kikuyu, en wijst erop dat hij, net als zijn vader, nooit het presidentschap bereikte. Broere haalt twee verkiezingsperiodes aan (de campagne van 2002 en een herhaling vijf jaar later) om te laten zien hoe Odinga krachtig kon spreken over landen als Zuid‑Korea als voorbeeld voor Kenia, maar hoe die retoriek in de praktijk weinig leek op te leveren voor zijn kiesdistrict Kibera — een van Afrika’s grootste sloppenwijken. Dat roept bij Broere de klacht op van dubbele standaarden: beloftes over onderwijs en gezondheidszorg contrasteerden met het feit dat Odinga zijn kinderen in het buitenland liet studeren en zich zelf medisch liet behandelen in India, waar hij uiteindelijk ook overleed.
Naast kritiek toont Broere ook een zekere zachtheid: ondanks teleurstelling voelde hij sympathie voor Odinga en bewonderde hij het theatrale, soms ruige politieke spel dat de Keniaanse publieke ruimte in beweging hield. Die herinneringen gebruikt hij om Nederlanders — middenin hun eigen, veel kalmere verkiezingsruzie — uit te dagen na te denken over wat politieke bevlogenheid en integriteit eigenlijk betekenen, zowel in ontwikkelde democratieën als in landen met een meer turbulente politieke cultuur. Een Keniaanse vriendin rapporteerde bij Odinga’s overlijden meteen geweld op straat in Nairobi, wat Broere meteen associeert met de aloude fragiliteit van het Keniaanse politieke klimaat.
De column maakt deel uit van Broeres serie ‘Van Heinde en Verre – Notities van een terugkomer’, waarin hij, na zijn terugkeer naar Nederland in 2024 na ruim dertig jaar buitenlandwerk, persoonlijke observaties van het dagelijks en politieke leven deelt. De tekst is tegelijk memoires, politieke reflectie en een oproep tot scherpere blik op leiderschap: bewondering kan naast teleurstelling bestaan, en grootse woorden bewijzen hun waarde pas als ze gevolgd worden door concrete daden.